Het begon allemaal in het voorjaar van 2006, hoewel de wortels ongetwijfeld al ver daarvoor hun oorsprong vonden. Vlak na het overlijden van mijn vader, dat volgde na een intense, emotionele en liefdevolle tijd gedurende zijn ziekte, voelde ik de sterke behoefte om te schrijven. Korte verhalen, gedichtjes, ideeën, gedachten, gevoelens, eigenlijk over alles wat me bezighield. De leuke en minder leuke dingen. Een creatieve ‘flow’ waarbij woorden en zinnen zo fijntjes in mijn schoot leken te komen vallen.

En toen nam ik mijn oude stoffige Spaanse gitaar, die ik jaren niet had aangeraakt, bij de hand. In mijn puberjaren had ik een enkele gitaarles genoten en was niet verder gekomen dan een paar akkoorden. Yep, van een paar dingen in het leven heb ik spijt, maar slechts van een paar!

En toen was daar, dankbaar gebruik makende van die paar akkoorden, het eerste liedje. En al snel volgden er meerdere. Een nieuwe passie was geboren: muziek maken. Een passie die naast de andere, mijn werk als beeldend kunstenaar, een verslaving werd. Muziek, of het nou luisteren of zelf schrijven en maken betreft, is mijn voeding voor het hart, waarin ik mijn persoonlijke gevoelens en gedachten kwijt kan. Schilderen is mijn voeding voor het hoofd, althans voor nu. Ik heb ze allebei nodig. Bij het schilderen neem ik meer afstand en reflecteer ik vooral vanuit de observatie. Het is meer conceptueel en roept vragen op, voor mijzelf en de beschouwer. Mijn muziekteksten daarentegen zijn meer direct, helder. Dat betekent niet dat ik niet hoef na te denken bij het schrijfproces, integendeel: ik stel continu vragen, alleen hoeven er geen antwoorden te zijn. Niet meer. Ik heb echter nog nooit voor een kunstwerk staan huilen en ik moet nou eenmaal af en toe huilen. Van geluk, of van ellende. Muziek kan dat makkelijk bij mij los maken. Het is een medicijn. Zo simpel is het. Muziek bevrijdt.

Het is altijd een belangrijk onderdeel geweest van mijn leven, als luisteraar, en, op een blauwe maandag, al zingend in een bandje. Ik groeide op met verschillende soorten muziek. Mijn vader's oude LP collectie bestond ondermeer uit: Simon and Garfunkel, Abba, The Beatles, Neil Diamond, Neil Sedaka, BZN, Paul Simon, Elvis Presley, George Baker Selection, James Last (hij hield van trompetmuziek en speelde zelf  ook een paar noten).

Mijn moeder zong begin jaren 60 in een amateurband, met de petticoat aan, covers van Nederlandse liedjes als: ‘Ja dat is Peter’ van Sweet Sixteen. En zij zingt al jaren in een kerkkoor.  Zij houdt van de opera.

Hoewel ik van verschillende genres houd ligt mijn voorkeur met name in het vertellende luisterlied en het akoestische singer-songwritergenre.
Een greep, mijn helden: Janis Ian, Leonard Cohen, Randy Newman, Mary Gauthier, Dayna Kurtz, Ramses Shaffy, Bob Dylan, Eva Cassidy, Johnny Cash, Maarten van Roozendaal.

Ja, en waar schrijf je dan over...nou..over de liefde natuurlijk! Nou ja...vaak.
Een onuitputtelijke bron, om uit te drinken. En om in te verdrinken!
En ik beloofde mijzelf vanuit de waarheid te schrijven, mijn waarheid, hoe mooi en lelijk die ook kan zijn. Een andere weg is er voor mij niet. Dat is wel eens anders geweest, wellicht bevreesd voor het oordeel van anderen. ‘Mag ik dit wel zo voelen? Is dat niet raar?’
Ik weigerde echter met die angst te leven en had één gelukskaart, namelijk: levenslust! Dus mijn zoektocht naar vrijheid begon. Ik ging in ‘werken-aan-mezelf-retraite’, zegde mijn baan op die mij financiële zekerheid bood maar geen vervulling, volgde mijn hart, nam de kwasten weer ter hand en alles wat mij als kind al blij maakte. En, last but not least, ik gaf mijzelf een kado: een hond. Het beste dat ik ooit kon doen. Jip, al 12,5 jaar mijn trouwe maatje, mijn roadie, mijn allessie.

Aanvankelijk dacht ik erover mij enkel bij het schrijven van liedjes te houden. Dat is inmiddels veranderd. Door de aanmoediging en adviezen van professionele muzikanten besloot ik de stap te wagen, zelf mijn liedjes te gaan zingen en ze uiteindelijk aan de aardlingen te laten horen, in de hoop dat er mensen zijn die mijn werk mooi vinden, voelen.

En dan is hier nu het debuutalbum 'Snowdog', dat er niet was geweest zonder de hulp van mijn beste vriendin Babs. En mede dankzij producer Gabriël Peeters en de fantastische muzikanten die op de cd hebben meegespeeld. Ik ben er trots op! Ja, ik ben ‘n gezegend mens en zo dankbaar dat ik deze mooie kans heb gekregen. En ik prijs mij gelukkig met het leven dat ik zo mag leven, en hoop dat ik het zo voor altijd kan blijven doen.

Aan iedereen die mij heeft gesteund, geholpen en geïnspireerd gedurende mijn muzikale reis: Dank jullie wel!

Ik hoop jullie onderweg te zien, want de reis..die gaat voort.